Πρωί Σαββάτου 28-1-2012, Δημαρχείο Παλαιού Φαλήρου.
Μια αίθουσα κατάμεστη με ανθρώπους, που με πρώτη ματιά μοιάζουν τόσο αταίριαστοι...
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πριγκιποννήσων κ.κ. Ιάκωβος, ο Ηγούμενος της Ιεράς Θεολογικής Σχολής Χάλκης Κων/πόλεως Μητροπολίτης Προύσης κ.κ. Ελπιδοφόρος, ο Δήμαρχος Π .Φαλήρου κ. Χατζηδάκης με το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Γιολδάσης με την πρόεδρο του Δημ.Συμβουλίου κ. Ιατρού και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, Καθηγητές και εκπρόσωποι του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο πρόεδρος και τα μέλη του Μορφωτικού Συλλόγου Χάλκης, οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Φιλιππιαδιωτών Αθήνας κ. Δημήτρης Ρούκος και κ. Κώστας Κώνστας, η χορωδία του Αγίου Βησσαρίωνα, με την ορχήστρα MELODIKOI ΑΝΕΡΓΟΙ, η αναγνωρισμένη αοιδός Αρετή Κετιμέ, το νεανικό χορευτικό τμήμα του Αγίου Γερασίμου Άνω Ιλισίων, και πολλοί απλοί άνθρωποι με τα παιδιά τους...
Πώς «κολλάνε» όλοι αυτοί μεταξύ τους; Και, τι ήρθαν να κάνουν Σαββατιάτικα στο Δημαρχείο Φαλήρου όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι;
Θα σας λύσω την απορία αμέσως:
Ήρθαν να κάνουν μια ευχή, μια προσευχή και να πάρουν –ή να δώσουν- μια αγκαλιά τραγούδια. Αυτό ήτανε το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε ο Μορφωτικός Σύνδεσμος νήσου Χάλκης Κων/πόλεως για την κοπή της βασιλόπιτας. Μια εκδήλωση που ένωσε με τεράστια επιτυχία τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, κάνοντάς τους, να τραγουδούν όλοι μαζί για τις αλησμόνητες πατρίδες, να χορεύουν με τα Σμυρναίικα τραγούδια αλλά και να γελούν με τα αστεία και τα πειράγματα του πραγματικά άξιου και δραστήριου Προέδρου του Συνδέσμου, κ. Περικλή Πασχαλίδη. Ήταν απίστευτα τέλεια όλα! Οι Πολίτες έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που διωγμένοι από τον τόπο τους μάζεψαν τα συντρίμια τους, πάλεψαν, ανασύνταξαν τις δυνάμεις τους και πρόκοψαν σε μια νέα πατρίδα. Η οργάνωση ήταν τέλεια, η συγκίνηση διάχυτη, αλλά ανάκατη με χαρά. Τι απίστευτη χαρά μεταδίδουν αυτοί οι άνθρωποι γύρω τους!
Ο παπα- Λευτέρης, φανερά φορτισμένος, σε δύο φράσεις τα είπε όλα: «Πάντα είχα αυτό το όνειρο, να βρεθούμε όλοι μαζί. Η σημερινή μου πατρίδα Φιλιππιάδα, με την γενέτειρά μου την Χάλκη.
Όταν λίγο αργότερα η αγγελική φωνή της Αρετής γέμισε την αίθουσα, τα σύνορα γκρεμίστηκαν, τα μάτια δάκρυσαν και ο καθένας μας εκεί μέσα ήθελε «να πιει όλο το Βόσπορο». Τη συνόδευε η ορχήστρα των γελαστών παιδιών από τα ΤΕΙ Άρτας-πολλά υποσχόμενων μουσικά, αλλά συγχρόνως προσγειωμένων (Το αποδεικνύει το όνομα που έδωσαν στο σχήμα τους (MELODIKOI ΑΝΕΡΓΟΙ)- και φυσικά η παιδική χορωδία της ενορίας μας. Τα παιδιά μας, γελαστά, με το ήθος που τα διακρίνει πάντα, με την πρωτοφανή ενότητα που συνδέει φοιτητές που συμμετέχουν σ’ αυτή με παιδάκια νηπιαγωγείου, μάς ταξίδεψαν με τα Σμυρνέικα τραγούδια συνοδεύοντας την Αρετή και αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο τους ξεχειλίζει ό,τι είδος τραγουδιών κι αν λένε. Ακολούθησε το νεανικό χορευτικό τμήμα της ενορίας Αγίου Γερασίμου Άνω Ιλισίων, οι βραβεύσεις όλων των παιδιών και τα δώρα σε όσους κέρδισαν τα φλουριά.
Φύγαμε με μια γλυκιά γεύση στις ψυχές μας .
Οι Φιλιππιαδιώτες μαζί με τον πρόεδρο του Συλλόγου της Χάλκης και αρκετά μέλη του, είπαμε να...συνεχίσουμε το γευστικό ταξίδι με κάτι πιο...γήινο. Έτσι, φάγαμε όλοι μαζί σε μια υπέροχη ταβέρνα εκεί κοντά, ξανατραγουδήσαμε, ξαναχορέψαμε, ξαναεπικοινωνήσαμε...
Το βράδυ του Σαββάτου κάποιοι από την ομάδα μας πήγαν στην Ελευθερία Αρβανιτάκη-τυχεροί!!!-και κάποιοι έμειναν να ξεκουραστούν στο ξενοδοχείο, γιατί και η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ κουραστική.
...........................................................................
Πρωί της Κυριακής 29 Ιανουαρίου η ομάδα παρακολουθεί τη λειτουργία στο μοναστήρι του Οσίου Ευφραίμ στη Νέα Μάκρη.
Και επειδή όταν έχεις...ομαδάρχη τον παπα-Λευτέρη δεν ξεκουράζεσαι ποτέ, η συνέχεια περιελάμβανε επίσκεψη στον Τύμβο του Μαραθώνα, όπου τα παιδιά έβγαλαν υπέροχες φωτογραφίες και ύστερα καφέ στο Διόνυσο, απολαμβάνοντας μια υπέροχη θέα με όλη την παραλία του Μαραθώνα «πιάτο» μπροστά μας. Το μεσημέρι βρίσκει το... team στη Σταμάτα, να προσπαθεί να μαζέψει δυνάμεις –τρώγοντας- για την επερχόμενη βράβευσή τους σε λίγες ώρες.
..........................................................................
Κυριακή, 5 μ.μ. , Κολλέγιο Ψυχικού.
Η αρμόδια Συνοδική Επιτροπή της Εκκλησίας της Ελλάδας βραβεύει τους νέους που διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο διαγωνισμό «ΝΕΟΙ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 2011». Ο ταλαντούχος Παντελής Διαμάντης-δικό μας παιδί- πήρε το Α΄βραβείο σύνθεσης για το στίχο του τραγουδιού «Το ανέσπερο φως των ποιητών», εμπνευσμένο από τον Οδυσσέα Ελύτη και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και θα παραλάβει το βραβείο του.
Το κτίριο είναι επιβλητικότατο, ο χώρος μέσα κι έξω απίστευτος και η αίθουσα εκδηλώσεων τεράστια, άψογη και γεμάτη. Διαπιστώνοντας για μια ακόμη φορά ότι σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν «πολίτες διαφορετικών ταχυτήτων», αρχίζουμε να παρακολουθούμε τα δρώμενα. Χορωδίες από όλη την Ελλάδα, χορευτικά συγκροτήματα, μαθητές που έγραψαν στίχους ή μουσική, άλλοι που ζωγράφισαν, όλοι είναι εκεί, παρά τον άγριο καιρό, παρά την κούραση, παρά τα μαθήματα που περιμένουν. Όλοι χαρούμενοι, γεμάτοι ζωντάνια και προσμονή για την ηθική –περισσότερο- βράβευση.
Η οργάνωση δεν με ενθουσίασε, ο ήχος με απογοήτευσε, αλλά ευτυχώς το θέαμα με αποζημίωσε. Ειδικά όταν η χορωδία των παιδιών μας γέμισε τη σκηνή. Η μουσική του...μετρ Αλέξη Κώστα που «έντυσε» τους υπέροχους στίχους του Παντελή, καθήλωσε τους πάντες. Οι μελωδικές φωνές των παιδιών στο ρεφρέν του τραγουδιού, υπό την καθοδήγηση του Νεκτάριου Θάνου, προκάλεσαν ρίγη. Αλλά εκείνος που έκλεψε την παράσταση για μια ακόμη φορά ήταν ο...showman Βησσάρης Χαραλαμπίδης. Το τραγούδι ήταν σε μουσική ραπ κι ο Βησσάρης για αρκετή ώρα ήταν ο πρωταγωνιστής. Εκτός από τα λόγια που έλεγε και τις ανάλογες κινήσεις, ξεσήκωσε όλο το κοινό της αίθουσας, σαν ένας έμπειρος τραγουδιστής. Αποθεώθηκε κυριολεκτικά. Η Φιλιππιάδα έδωσε πάλι το στίγμα της, χάρη στα χαρισματικά άτομα που πλαισιώνουν αυτό το κομμάτι: Παιδιά, Νεκτάριος, Παντελής, Αλέξης και φυσικά ο παπα- Λευτέρης. Οι βραβεύσεις ολοκληρώθηκαν, υπό το βλέμμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και λίγο αργότερα όλοι οι συμμετέχοντες ετοιμάστηκαν για το ταξίδι της επιστροφής. Θα κουβαλούσαν την ανάμνηση της αποψινής βραδιάς για αρκετό καιρό και θα ξεκινούσαν σε λίγο τη νέα προσπάθεια για την επόμενη συμμετοχή τους.
Τα πούλμαν τούς πήραν όλους μακριά. Τα φώτα έσβησαν, ο χώρος άδειασε. Κι εγώ έμεινα να κάνω πάλι τις διαπιστώσεις μου, που με έχουν καταντήσει γραφική:Καταλαβαίνει κανείς πραγματικά τον αγώνα που δίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Μια ολόκληρη χρονιά κουράζονται, κατεβάζουν ιδέες, ξενυχτάνε, κάνουν ατέλειωτες πρόβες, παραμελούν τις προσωπικές τους δουλειές, ταξιδεύουν από πολύ μακριά, κρυώνουν, ταλαιπωρούνται, ξοδεύουν χρήματα....Έχουν από τους υπεύθυνους την πρέπουσα αντιμετώπιση; (Όχι δήμαρχε, δεν έχω παράπονο από σένα. Πιο ψηλά απευθύνομαι).
Στηρίζονται όσο πρέπει; Όλα γύρω μας καταρρέουν, σαν χάρτινοι πύργοι. Λίγοι φάροι μένουν ακόμη αναμμένοι. Φροντίζουν να τους διατηρήσουν με φως; Ας σκεφτούν αυτοί που πρέπει. Γρήγορα όμως.
Γρήγορα, γιατί ένα είναι το σίγουρο: Αν του χρόνου ξανακάνουμε εκδήλωση με τους Κων/πολίτες, δε θα είναι τόσο ανόμοιο το κοινό.
Όλοι θα κλαίμε για χαμένες πατρίδες!
Ευχαριστώ για το υπέροχο διήμερο που μου χαρίσατε!
Γκέλυ Γεωργούλα