Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη κατάνυξη και σεβασμό το πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου στη Φιλιππιάδα.

Πλήθος κόσμου πλαισίωσε το μικρό εκκλησάκι του Αγίου, αναζητώντας τη χάρη και την ευλογία του. Από νωρίς το μεσημέρι πολλοί ενορίτες και ενορίτισσες κατέφθασαν για να βοηθήσουν την κυρία Ελένη στις τελευταίες ετοιμασίες.

Στις πέντε ακριβώς όλα ήταν έτοιμα και η ακολουθία του Εσπερινού ξεκίνησε.

«Η λιτή, απέριττη και δύσκολη ζωή του Αγίου Αθανασίου ήταν αυτή που τον οδήγησε στην Αιώνια ζωή». Ήταν τα λόγια του ιερέα που εμψύχωσαν τον κόσμο, θυμίζοντάς του το στόχο και το σκοπό της ζωής. Και όπως ο Άγιος αγωνιζόταν για την αλήθεια και μετέδιδε φώς και ζεστασιά στους γύρω του, έτσι και τα κεριά - που καθένας από τους πιστούς κρατούσε στο χέρι του κατά τη μεταφορά της εικόνας στον Ιερό Ναό του Αγίου Βησσαρίωνα - καίγανε φωτίζοντας και ζεσταίνοντας τις καρδιές τους.

Η διαδρομή αυτή γέμισε τις ψυχές των συμμετεχόντων – ηρεμία και γαλήνη. Το κεράκι στο χέρι του καθενός συνοδευόμενο απ’ το ακούραστο βλέμμα του φεγγαριού θύμιζαν εποχές, που μόνο το βλέμμα και η επικοινωνία των ανθρώπων έφτανε για να γλυκάνει τις σχέσεις τους.

Το κλίμα αυτό δεν άλλαξε ούτε την επόμενη μέρα που με την ίδια ευλάβεια τελέστηκε η Θεία Λειτουργία προς τιμή του Αγίου. Μακάρι το Πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου να μην παραμείνει μια τυπική υποχρέωση αλλά να αποτελέσει εφαλτήριο για να μιμηθούμε τον Άγιο.